این که میگن "دوست خوب نعمته" واقعا درسته. نمیدونم چقدر اهل دوستی یا رفاقت با کسی هستید ولی اگه نیستید، بدونید که واقعا ضرر کردید. ربطی هم به درون گرا یا برون گرا بودنتون نداره و به نظر من حتماً یکی رو باید برا خودتون انتخاب کنید که هم سالم باشه و هم مَچ با خودتون باشه (البته ویژگی های دوست خوب رو توی کتابا خیلی نوشتن و من نمیخوام به اونا اشاره کنم).
بنده تو این سه چهار سال، با آدمای زیادی بودم. آدمایی که به ظاهر بام دوست بودن ولی در واقع از دشمن هم بدتر بودن و به خاطر همینا، کلی ضربه بهم وارد شد که شاید جبران اینا خیلی برام گرون تموم شد ولی خب چه کنم که خودم کردم که لعنت بر خودم باد!
تا اینکه الان بالاخره تونستم رفیقی مناسب برا خودمو پیدا کنم. کسی که واقعا حرف نداره! هم سالمه و هم سلایق و تفکراتمون شبیه به همه خلاصه که اصلا قابل قیاس با قبلیا نیس؛ طوری که هر روز علاقه من به ایشون بیشتر میشه و امید دارم که این رفاقت دو طرفه است و از روی هوا و هوس نیست و قطعاً مورد پسند پروردگار هم هست؛
خدا حفظش کنه این بزرگوار رو:))
شاید پیدا کردن یه همچین آدمایی براتون سخت باشه ولی غیرممکن نیست. فقط نیاز به دقت داره و هدف شما از انتخابشون. یه چیز دیگه هم بگم که شاید خالی از لطف نباشه و اون اینه که تا میتونید از هم سناتون رفیق انتخاب کنید؛ شاید با کمی دقت می تونید فرق هم سن با غیرش رو بفهمید!


پ.ن:
دوباره میگم اگه تا حالا نداشتید یا بهش اهمیتی نمی دادید، زود اقدام کنید که اصلا دنیاتون عوض میشه!
و چه خوش گفتند: تنها گنجی که جستجو کردنش می ارزد، دوست واقعی است...